Vinnubrögðin sem hér er lýst snúa að þremur ráðherrum Viðreisnar. Þeir bera ábyrgð á að slík hrákasmíð er lögð fyrir alþingi á lokadögum þess. 

Átökin í þingsalnum um auðlindagjaldið eru fyrst og síðast um aðferð ríkisstjórnarinnar, þvermóðsku og virðingarleysi fyrir rökstuddum sjónarmiðum sem kynnt eru vegna hækkunar auðlindagjaldsins.

Meðal 47 umsagna sem atvinnuveganefnd hefur á milli handanna má taka sem dæmi það sem fram kemur í bréfi forsvarsmanna átta tæknifyrirtækja sem hafa sérhæft sig í nýsköpun og þjónustu fyrir sjávarútveginn.

Nú eru nefndardagar á alþingi og verður spennandi að sjá hvar mál dómsmálaráðherra verða á dagskrá þingfundar mánudaginn 2. júní. Eitt er víst, stjórnarandstaðan ræður engu um það.

Í fyrra, árið 2024, ákvað framkvæmdastjórnin svo að semja á sama hátt við Schengen-ríkin utan ESB þ.e. Ísland, Noreg og Sviss. Má rekja frumvarp dómsmálaráðherra nú til þeirrar ákvörðunar. 

Enn einu sinni hraktist Gunnar Smári frá sköpunarverki sínu með lítilli þökk og enn minni virðingu fyrrverandi samstarfsfólks eða samherja.

Gagnrýni á Schengen-aðildina er ekki nýmæli en ítarleg skoðun hefur jafnan leitt til þeirrar niðurstöðu að kostir aðildar séu meiri en gallarnir.

Þetta er kannski ein meginskýringin á sjálfsupphafningunni sem einkennir Viðreisn. Flokkurinn hefur að minnsta kosti ekki tilefni til að hreykja sér af neinu sem hann hefur áorkað.

Skoðanaflökt dómsmálaráðherra vegna stöðu ákæruvaldsins og varðandi aðgerðir til að efla traust á réttarvörslunni er þess eðlis að rökin fyrir kröfunni um rannsóknarnefnd á vegum alþingis styrkist.